تبخیر (mm)
۵/۱۲۹
۱/۲۰۵
۵/۳۶۴
۳/۴۲۲
۶/۴۴۶
۱/۳۵۹
۴/۲۳۹
۳/۱۲۱
۸/۶۵
۵/۵۰
۵۹
۴/۹۰
رطوبت نسبی (%)
۶۶/۵۴
۶۷/۴۰
۴۱/۲۰
۵۸/۲۰
۰۵/۱۹
۹۶/۲۱
۰۱/۲۶
۱۷/۴۶
۶۲/۵۷
۰۶/۶۱
۵/۶۳
۹۹/۵۹
جمع ساعات افتابی (ساعت)
۲۲۷
۲۵۵
۳۴۳
۳۴۴
۳۴۳
۳۳۵
۲۹۵
۲۱۲
۱۸۸
۱۷۸
۱۷۱
۲۰۲
۳-۱-۴ هیدرولوژی
در منطقه مورد مطالعه آب تالاب میانگران و بندان برای آبیاری اراضی در صورت نامنظم بودن بارندگی های زمستانه و بهاره جهت آبیاری اراضی در نظر گرفته شده است. اما در اثر خشکسالی های گذشته تالاب میانگران و بندان کاملا” خشک گردید. لذا اراضی تالاب بندان و میانگران توسط کشاورزان تحت زراعت قرار دارد. آب تالاب میانگران و بندان عمدتا از حوضه های مجاور تامین میشود که با انجام بارندگی در این حوضه ها آب به صورت سیلابهای فصلی به طرف این محل حرکت کرده و در این منطقه تجمع می یابد. شهر ایذه نیز که در مجاور و جنوب این منبع آب قرار دارد قسمتی از روان آب سطحی و فاضلاب خود را در این محل تخلیه میکند. تالاب میانگران نسبت به تالاب بندان در رقوم پایین تری قرار دارد و زمانیکه ارتفاع آب در تالاب بندان از حد معینی تجاوز کند، بوسیله جویبارهای کوچکی به میانگران تخلیه می شود. در چنین مواقعی پیکره آبی از طریق مسیر خط القعر که اکنون به شکل نهری بازسازی شده است، به یکدیگر متصل می گردد، به نحوی که جاده وسط دشت را آب فرا می گیرد و دو تالاب به شکل دریاچه ای وسیع دیده می شوند .
دشت ایذه فاقد رودخانه ای دایمی می باشد. یک رودخانه فصلی به نام کهشور که از ارتفاعات جنوبی ایذه سرچشمه گرفته است، به سوی شهر ایذه جریان می یابد. اما در فاصله حدود ۶ کیلومتری توسط یک بند انحرافی سیلابهای آن به دو طرف رودخانه که از شرق به غرب جریان دارد، هدایت شده و از ورود آب به شهر جلوگیری می شود. تنها مقدار بسیار اندکی آب و آن هم در فصول بارانی در مسیل خشک این آبراهه به سمت شهر جریان پیدا می کند. در واقع این مسیل، آبراهه اصلی شهر ایذه را تشکیل می دهد و در حین عبور از شهر مقدار زیادی از آبها و فاضلاب های سطحی نیز به آن تخلیه می گردد و سرانجام به تالاب میانگران می ریزد. مسیل دیگری نیز به نام ابراک در ناحیه شرقی دشت قرار دارد و جریانهای فصلی این محدوده را به تالاب میانگران می رساند. در حقیقت تالاب میانگران بوسیله این دو آبراهه تغذیه می شود. همانطور که بیان گردید تعدادی چاه عمیق در اراضی مورد مطالعه وجود دارد که از تعدادی از آنها برای آبیاری در سطح محدودی استفاده میشود. همچنین تعدادی چاه دستی در محدوده مطالعاتی وجود دارد که عمق آب آنها حدود ۱۵ تا ۲۵ متر متغیر میباشد. در نزدیک تالاب میانگران سطح آب در این چاه ها بالاتر بوده و به گفته بهره برداران با افول سطح آب در این منبع، سطح آب در این چاه ها افت می نماید. از این چاه ها برای آب مورد نیاز احشام استفاده می شود و آب به وسیله دلو های لاستیکی برداشت می شود.
با توجه به نتایج آنالیز نمونه آب چاه و براساس دیاگرام ویل کوکس این آب در کلاسC3S1 قرار می گیرد. لذا جهت استفاده از این آب برای آبیاری لازم است شرایطی در نظرگرفته شود. با توجه به زهکشی نسبتا مناسب منطقه و پایین بوده میزان یون سدیم که می تواند اثر تخریبی یر خصوصیات فیزیکی خاک بگذارد می توان از این آب جهت کشت نباتات مقاوم به شوری استفاده کرد. در منطقه مورد مطالعه سطح آب زیر زمینی در اغلب نقاط پایین و زیر ۶ متر می باشد. اما در محدوده تالاب بندان سطح آب زیر زمینی ۳-۲ متر می باشد. کیفیت آب زیرزمینی در منطقه متغیر می باشد.
۳-۱-۵ گیاهان بومی و وضعیت کشاورزی
پوشش گیاهی منطقه شامل گیاهان طبیعی خودرو مثل خار زرد، خارشتر، کنار، رملیک، گلرنگ، کهورک، لویی، نی وحشی، چمن، علف جارو و شیرین بیان می باشد. نباتات زراعی منطقه نیز شامل گندم دیم و آبی، کنجد، عدس، برنج، ماش می باشد.
